Zgodnie ze słowami wicepremiera Janusza Piechocińskiego, już za kilka miesięcy pojawi się nowa polityka energetyczna dla Polski, tym razem obejmująca okres aż do 2050 roku.
Nowa polityka energetyczna ma skupić się głównie na kwestiach dotyczących zapewnienia Polsce stabilnych i bezpiecznych dostaw energii w jak najkorzystniejszej cenie. Wicepremier w rozmowie z PAP podkreślił, że przygotowywany przez Ministerstwo Gospodarki dokument to „super priorytet rządu”. Zgodnie ze słowami Piechocińskiego rządowi zależy na zapewnieniu stabilnych dostaw energii na całym obszarze kraju. Jednym ze środków do osiągnięcia tego stanu, ma być rozwój energetyki jądrowej. Udział energii odnawialnej ma być zgodny z oczekiwaniami Unii Europejskiej, jednak w tym obszarze nie przewiduje się inwestycji ponad wyznaczone normy. Wiceminister podkreślił również, że Polska potrzymuje swój protest „przeciwko próbom ustalenia i przyjęcia w ramach Unii jeszcze dodatkowych celów dotyczących udziału OZE i większej redukcji emisji dwutlenku węgla na okres po 2020 roku”. Uzasadnieniem dla tej stanowszej postawy ma być obawa przed zachwianiem równowagi gospodarki i jej konkurencyjności. Węgiel nadal postrzegany jest przez rząd jako „naturalne bogactwo i szansa dla Polski”.
Do tej pory, w 2009 roku, przyjęta została „Polityka energetyczna Polski do 2030 roku”. Porusza ona takie tematy jak poprawa efektywności energetycznej, bezpieczeństwa dostaw paliw i energii, dywersyfikacja struktury wytwarzania energii elektrycznej poprzez wprowadzenie energetyki jądrowej, rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii (w tym biopaliw), ograniczenie oddziaływania energetyki na środowisko oraz rozwój konkurencyjnych rynków energii. W dokumencie tym przeczytać możemy, że „rozwój energetyki odnawialnej ma istotne znaczenie dla realizacji podstawowych celów polityki energetycznej. Zwiększenie wykorzystania tych źródeł niesie ze sobą większy stopień uniezależnienia się od dostaw energii z importu” (s. 18). „Rozwój energetyki odnawialnej przyczynia się również do rozwoju słabiej rozwiniętych regionów, bogatych w zasoby energii odnawialnej” (s.18). „W zakresie energetyki wiatrowej, przewiduje się jej rozwój zarówno na lądzie jak i na morzu” (s.19). Główne cele polityki energetycznej w zakresie rozwoju wykorzystania OZE to: „Wzrost udziału odnawialnych źródeł energii w finalnym zużyciu energii co najmniej do poziomu 15% w 2020 roku oraz dalszy wzrost tego wskaźnika w latach następnych; Osiągnięcie w 2020 roku 10% udziału biopaliw w rynku paliw transportowych, oraz zwiększenie wykorzystania biopaliw II generacji; Ochronę lasów przed nadmiernym eksploatowaniem, w celu pozyskiwania biomasy oraz zrównoważone wykorzystanie obszarów rolniczych na cele OZE, w tym biopaliw, tak aby nie doprowadzić do konkurencji pomiędzy energetyką odnawialną i rolnictwem oraz zachować różnorodność biologiczną; Wykorzystanie do produkcji energii elektrycznej istniejących urządzeń piętrzących stanowiących własność Skarbu Państwa; Zwiększenie stopnia dywersyfikacji źródeł dostaw oraz stworzenie optymalnych warunków do rozwoju energetyki rozproszonej opartej na lokalnie dostępnych surowcach”.
Polityka energetyczna jest ważnym dokumentem, podsumowującym najważniejsze działania w sektorze energetyki i wyznaczającym „ścieżki” jej dalszego rozwoju. Choć zawiera dość ogólne sformułowania jest wartościowym podsumowaniem aktualnych trendów i planów, również w świetle polityki europejskiej związanej z wytwarzaniem i przesyłaniem energii elektrycznej.
